Nu het aantal elektrische voertuigen (EV's) in Amsterdam groeit, breidt de stad haar netwerk van oplaadpunten uit om gelijke tred te houden. Maar terwijl de oplaadpunten toenemen, zijn ze niet gelijkmatig verdeeld, en de toegang tot deze punten hangt vaak af van waar je woont. Rijkere buurten hebben doorgaans meer oplaadstations, terwijl gebieden met lagere inkomens mogelijk veel minder opties hebben. Deze ongelijke verdeling creëert toegankelijkheidsproblemen die beïnvloeden wie gemakkelijk gebruik kan maken van EV's en kan deelnemen aan de overgang naar schone energie.

In buurten met veel oplaadpunten genieten bewoners van het gemak van snelle, gemakkelijke toegang. Daarentegen moeten mensen in gebieden met minder laders vaak verder reizen, wat vaak extra kosten en ongemak met zich meebrengt om hun EV's op te laden. Deze situatie kan de adoptie van EV's in gebieden met lagere inkomens ontmoedigen en de overgang naar schoner vervoer voor alle gemeenschappen belemmeren. Bovendien, naarmate meer mensen afhankelijk worden van de beperkte oplaadinfrastructuur in deze gebieden, kunnen de bestaande laders overbelast raken, wat leidt tot vertragingen en langere wachttijden.

Dit probleem heeft ook te maken met bredere vragen over energiesolidariteit. Het waarborgen van een eerlijke toegang tot essentiële hulpbronnen, zoals energie en schone transportmiddelen, is essentieel voor een rechtvaardige samenleving. Geautomatiseerde besluitvorming (ADM)-technologieën worden nu gebruikt om te bepalen waar nieuwe laders moeten komen. Echter, als deze technologieën zich voornamelijk richten op netwerkefficiëntie of winstgevendheid, kunnen ze blijven prioriteren op rijkere gebieden, waar het bezit van EV's al hoger is, en gemeenschappen met minder middelen over het hoofd zien.